Rafaël (aartsengel)

Rafaël of Raphaël (Hebreeuws: רפאל) is een Hebreeuws woord dat "God heeft genezen" betekent. (Het Hebreeuwse woord voor arts is rofe’.) Rafaël is dus oorspronkelijk een genezende engel uit het jodendom.

Rafaël in het judaïsme

Rafaël komt in het canonieke Oude Testament niet voor, maar wel in het deuterocanonieke boek Tobit. Daar vergezelt hij de jonge Tobias, de zoon van Tobit, op zijn gevaarlijke reizen. Pas nadat Tobias veilig is teruggekeerd, maakt de engel zich bekend als "Rafaël, een van de zeven engelen die in de nabijheid van de troon van de Heer verkeren." (Tobit 12:15 NBV)

In het Eerste boek van Henoch, een Joodse tekst uit de tweede eeuw voor onze jaartelling, wordt Rafaël beschreven als "een van de heilige engelen die over de geesten van de mensen gaat" (1 Henoch 20:3). Rafaël krijgt van God de opdracht om de demon Azazel gevangen te zetten, "en genees de aarde die de engelen verdorven hebben, en verkondig de genezing van de aarde, opdat zij van pestilentie kunnen helen". (1 Henoch 10:6,7).^[1]

Rafaël in het christendom

Omdat het christendom uit het jodendom is voortgekomen, is de aartsengel Rafaël in het christendom terechtgekomen. Omdat het boek Tobit als deuterocanoniek boek bij protestanten weinig gezag heeft, wordt Rafaël voornamelijk als katholieke engel gezien.

In het begin van de 5e eeuw werd aan Rafaël een basiliek toegewijd op een eiland in de buurt van Alexandrië.

Zijn feest wordt in de rooms-katholieke kerk gevierd op 29 september, samen met de aartsengelen Michaël en Gabriël.

Het boek Tobit waarin Rafaël voorkomt, wordt door protestanten gezien als apocrief. In het Nieuwe Testament worden alleen de engelen Gabriël (Lucas 1:19, 26) en Michaël (Judas 1:9; Openbaring12:7) bij name genoemd. Binnen het protestantisme wordt aartsengel Michaël vaak als de enige echte aartsengel gezien.

 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Rafaël_(aartsengel)